دستگاه ایکس ری انسان و کاربرد آن

 

Xray از دیرباز در صنعت پزشکی و تشخیص بیماریهای انسانی مورد استفاده قرار می‌گرفته است. اما اکنون از این فناوری در بازرسی‌های امنیتی انسان در اماکن مختلف از جمله فرودگاه‌ها استفاده می‌شود. ما قبلاً‌ درباره دستگاه ایکس ری صحبت کرده‌ایم. در این بخش می‌خواهیم به دستگاه ایکس ری انسان بپردازیم.

این اسکنر تصویر کل بدن (WBI) همه مسافران را نشان می‌دهد و یک راهکار اساسی برای مخفی کردن اشیاء غیر مجاز در بدن برای ورود به یک محوطه است. از این رو این فناوری روز به روز محبوب تر می‌شود.
از زمان وقوع این حادثه در پرواز شماره 253 خطوط هوایی نورث وست در روز کریسمس در سال 2009، تعداد بیشتری از اسکنرهای کامل بدن در فرودگاههای سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفته است. به ویژه در کانادا، تنها یک اسکنر تمام بدن قبل از حادثه، به عنوان بخشی از مرحله آزمایشی این فناوری جدید استفاده شده بود. در ژانویه 2010، سازمان امنیت حمل و نقل هوایی کانادا (CATSA) تصمیم گرفت تا برنامه خود را برای خرید اسکنرهای جدید تسریع کند و 44 اسکنر در هشت فرودگاه در سراسر کشور مستقر شوند.

دستگاه ایکس ری انسانی چگونه کار می‌کند؟

اسکنرهای ایکس ری انسانی از امواج برای ایجاد تصویر استفاده می‌کنند. امواجی که از بدن پرتاب می‌شوند می‌توانند نشان دهند که آیا کسی چیزهایی را زیر لباس خود حمل می‌کند یا خیر. این تصاویر ذخیره نمی‌شوند.

دو نوع اسکنر بدن وجود دارد: اسکنر امواج میلی متری (Millimeter wave) و اسکنر پشت پراکنده اشعه ایکس (Backscatter).
اسکنر امواج میلی متری از امواج رادیویی با فرکانس بالا برای ایجاد تصویری از بدن استفاده می‌کند که اشیاء پنهان شده زیر لباس را نشان می‌دهد. اسکنرهای پراکنده اشعه ایکس، تشعشعات منعکس شده از بدن انسان را تشخیص می‌دهند.

• اسکنر موج میلیمتری (Millimeter wave)

• اسکنر ایکس ری Backscatter

بحث در مورد اسکنر ایکس ری بدن انسان

اسکنرها به‌عنوان روال غربالگری TSA به جای زمانی که علت احتمالی برای جستجوی مسافر وجود دارد، استفاده می‌شوند.
اثرات طولانی مدت قرار گرفتن در معرض امواج فعال و انتقالی بر سلامتی ناشناخته است. با این حال، گزارش های اخیر همچنان بر ایمنی اسکنرها تاکید می‌کنند. یک مطالعه بیان می‌کند که تشعشعات حاصل از یک اسکن برابر با انتشار پس‌زمینه طبیعی است که مسافر در طول ده دقیقه پرواز دریافت می‌کند.

اسکنرهای ایکس ری بدن کجا استفاده می‌شوند؟

در حال حاضر، کشوری که بیشترین اسکنر بدن را دارد، ایالات متحده است. اگرچه، دستور اخیر وزارت حمل و نقل که خواستار اسکنر بدن برای همه مسافرانی است که به ایالات متحده سفر می‌کنند، می‌تواند باعث شود که اسکنرها در سراسر اروپا ظاهر شوند.

در طول سه سال گذشته، فرودگاه منچستر از اسکنر پشتی استفاده کرده است، اما به دلیل تجاوز به حریم خصوصی و بحث بر سر خطرات سلامتی، تصمیم گرفته است که این عمل را کنار بگذارد.

اخیراً، فرودگاه‌های گلاسکو و ادینبورگ اسکاتلند اسکنرهای کامل بدن را نصب کرده‌اند که بر روی مسافرانی که به‌طور تصادفی انتخاب می‌شوند استفاده می‌شوند.

اسکنرها را می‌توان در فرودگاه‌های زیر نیز یافت: آمستردام-اسکیپول، لندن گاتویک، لندن هیترو، لندن لوتون، پاریس-چارلز دوگل، پاریس-اورلی، رم-لئوناردو داوینچی/فیومیچینو، و ونیز مارکوپولو.

منبع : https://www.edreams.com/blog/about-airport-body-scanners

دستگاه ایکس ری انسان چگونه کار می‌کند ؟

اسکنرهای ایکس ری Backscatter و اسکنرهای امواج میلی متری هر دو اسکنرهای تمام بدن هستند که در منطقه غربالگری فرودگاهها در سراسر جهان استفاده می‌شوند. آنها به عنوان یک ابزار غربالگری ثانویه استفاده می‌شوند و به مسافرانی که برای غربالگری ثانویه انتخاب می‌شوند، جایگزینی برای جستجوی فیزیکی می‌دهند.
آنها هر دو با ارسال امواج یا پرتوهای سطح پایین به سمت بدن شما، و تشخیص امواجی که از سطح بدن شما پراکنده می‌شوند یا از سطح بدن شما پرتاب می‌شوند، و همچنین هر جسمی‌که در کنار آن است، تصویری ایجاد می‌کنند. هدف این است که اشیایی که کسی زیر لباس خود حمل می‌کند، به ویژه مواد منفجره مایع، سلاح و مواد مخدر را آشکار کند.

اسکنر ایکس ری امواج میلی متری

اسکنرهای موج میلی متری تنها نوع اسکنر تمام بدن مورد استفاده در کانادا هستند. آنها از فرکانس های رادیویی سطح پایین (RF) برای تصویربرداری از سوژه ها استفاده می‌کنند. این تضمین می‌کند که مطلقاً هیچ دوز تشعشعی به فرد مورد غربالگری داده نمی‌شود: انرژی که به سمت سوژه هدایت می‌شود برای آسیب رساندن به سلول ها، DNA یا سایر اتم های بدن کافی نیست.

اسکنرهای موج میلیمتری برخلاف اشعه ایکس Backscatter که فقط یک تصویر دوبعدی تولید می‌کنند، تصویر سه بعدی از سوژه را تولید می‌کنند.

اشعه ایکس پس پراکنده یا Backscatter

دستگاه های اشعه ایکس Backscatter از اشعه ایکس استفاده می‌کنند تا به پرسنل امنیتی تصویری از نمای بیرونی کل بدن مسافر ارائه دهند.
این اسکنرها شبیه دستگاه های اشعه ایکس پزشکی هستند با این تفاوت که با انرژی بسیار کمتری کار می‌کنند. این بدان معنی است که دوز تابشی که یک فرد از یک اسکن اشعه ایکس با پراکندگی پشتی دریافت می‌کند بسیار کمتر از دوز دریافتی از اشعه ایکس پزشکی است. تفاوت دیگر این است که در پزشکی از اشعه ای که از بدن شما عبور می‌کند برای ایجاد تصویر استفاده می‌شود. فناوری Backscatter از اشعه ایکسی استفاده می‌کند که از سطح بدن شما و همچنین هر جسمی‌در کنار آن پراکنده می‌شود (یا “پرش”) برای ایجاد تصویر.
خطرات سلامتی مسافران هوایی ناشی از این فناوری ناچیز است. زمانی که افراد در معرض تشعشعات قرار می‌گیرند، اغلب نگران افزایش خطر ابتلا به سرطان هستند. AS&E بیان می‌کند که دوز تحویلی به مسافر کمتر از 0.1 میکرو سیورت (µSv) در هر اسکن است. میکروSv واحدی است که برای اندازه گیری دوز تابش استفاده می‌شود. یک اشعه ایکس معمولی دندان می‌تواند دوز 10 μSv را ارائه دهد. به عبارت دیگر، 100 اسکن اشعه ایکس با پراکندگی پشتی برای ارائه همان دوز تابش اشعه ایکس دندان لازم است. شورای ملی حفاظت در برابر تشعشع و اندازه‌گیری (NCRP) ایالات متحده می‌گوید که 10 µSv دوز تابش در سال برای یک فرد دوز ناچیز است.

خورشید و مواد رادیواکتیو که به طور طبیعی در زمین و همچنین در هوا وجود دارند، همگی در دوز کلی تابش ما نقش دارند. در واقع، هر یک از ما حدود 3 mSv در سال از منابع طبیعی “پس زمینه” تابش مانند خورشید دریافت می‌کنیم. 1000 µSv در 1 mSv وجود دارد. در واقع، هنگام پرواز با هواپیما، مسافر متوسط دوز تشعشع بالاتری نسبت به مسافران زمینی دریافت می‌کند. چقدر بیشتر؟ عوامل زیادی بر دوز تأثیر می‌گذارند، اما تخمین پایین این است که به ازای هر ساعت پرواز در یک هواپیمای تجاری، مسافران دوز 3 µSv دریافت می‌کنند. بنابراین، یک ساعت پرواز تقریباً معادل 30 اسکن اشعه ایکس با پراکندگی پشت است.

منبع : https://radiationsafety.ca/info-on-full-body-scanners

اسکنرهای بدن

اسکنرهای تمام بدن می‌توانند اجسام فلزی و غیرفلزی را در قسمت بیرونی بدن تشخیص دهند. برخلاف اشعه ایکس تشخیصی پزشکی، اسکنرهای تمام بدن نه می‌توانند داخل بدن را ببینند و نه بیماری را تشخیص می‌دهند.
اسکنرهای جدید فناوری تصویر پیشرفته (AIT) برای محافظت از حریم خصوصی مسافران تنها با نشان دادن یک طرح کلی طراحی شده اند که نمی‌تواند جنسیت یا نوع بدن را نشان دهد.
دو نوع اسکنر تمام بدن در بیشتر فرودگاه ها استفاده می‌شود که عبارتند از: اسکنر امواج میلی متری و اسکنر اشعه ایکس پس پراکنده.

اسکنرهای موج میلیمتری

اسکنرهای موج میلی متری از فناوری تصویربرداری موج میلی متری برای پرتاب امواج الکترومغناطیسی از مسافر استفاده می‌کنند تا تصویری متحرک مانند عروسک کاغذی را برای تشخیص خطرات احتمالی ارائه دهند.
اسکنرهای موج میلی متری از می‌2013 در بسیاری از فرودگاه‌ها مورد استفاده قرار گرفته اند. این اسکنر یک تصویر را با استفاده از رنگ ها پردازش می‌کند تا مناطقی را که ممکن است نیاز به غربالگری بیشتری داشته باشد مشخص کند.
با این حال، هنگامی‌که یک علامت سبز رنگ “GO” مانند چراغ راهنمایی بدون طرح یا جعبه روی صفحه ظاهر می‌شود، به این معنی است که مسافر اجازه ادامه کار را ندارد.
اسکنرهای موج میلی متری جایگزینی برای افرادی است که از pat-down متنفر هستند. اسکنرهای امواج میلی متری فقط آنچه را که روی بدن پوشیده شده و زیر لباس پنهان شده است، تشخیص می‌دهند.